beddengoed

Bij een scheiding hoort het verdelen van de spullen.

Ik ben aan niet veel spullen erg gehecht,

maar het scheiden van de boedel brengt een hoop emoties met zich mee.

Dat is niet erg en helpt ook bij de verwerking,

dus zoek ik regelmatig wat uit en ga bewust op zoek naar

nieuwe spullen om mijn huis weer eigen te maken.

Een van de eerste dingen die ik kocht nadat de spreekwoordelijke 

kogel door de kerk was, was een bed.

Het kopen van het bed stond voor mijn eigen keuzes maken,

en daar hoort ook eigen beddengoed bij.

Nu ik mijn eigen keuzes mag maken over hoe mijn huis eruit ziet,

kan ik ook slapen hoe ik wil, namelijk onder vintage beddengoed!

Ik kocht op Marktplaats wat vintage lakens en slopen,

kocht bij de Zeeman gewone witte lakens,

en naaide mijn eigen vintage dekbedhoezen,

die ik helaas moet delen met de dochters,

want die vinden ze ook erg mooi ;-)

twee vesten en wat borduurwerk

Na een wekenlange lethargische houding,

er kwam gewoon niets anders uit mijn handen 

dan vierkante gebreide lapjes voor mijn lappendeken,

voel ik tegenwoordig weer meer en meer ruimte om te handwerken.
Oftewel... ik ben weer lekker bezig en kan zo heerlijk de gedachten verzetten.
Eerst haakte ik het comfy vest met het patroon van Annelies Baes

Ik houd enorm van vesten, zowel in de zomer als in de winter,
en zou er ook graag nog eens eentje breien, maar daar peins ik nog over,
want het moet niet te moeilijk zijn, omdat ik anders halverwege afhaak
(ik ken mezelf).

Ik loop graag in kringloopwinkels en aas dan steevast op wollen kleding,
vaak voor een paar euro te koop en een uitdaging om het mij daarna eigen te maken.
Zo kocht ik laatst een beige wollen herenvest dat ik gister
in een wip achter de naaimachine van kortere mouwen had voorzien.

Ook lag er al maanden een wollen omslagvestje op mijn bureau,
dat in de winkel leuk leek, maar in de praktijk niet mooi zat.
Peins, peins wat ermee te doen.
Tot ik mij voor de zoveelste keer verlekkerde aan de foto's
van de onnavolgbare Dottie Angel.

Ik houd van haar stijl, de kleuren die ze gebruikt,
maar vooral van de manier waarop ze kleding mooier maakt dan het al is.
Ik liet mij inspireren en zette mij met het vestje aan het werk.
Eerst bouwde ik het om tot een giletje

en daarna luisterde ik het op met een wooly tattoo à la Dottie Angel.

Ik borduurde met stopwol, waar ik een grote voorraad van heb,
en waar ik nu eindelijk een fijne bestemming voor heb gevonden ;-),
want oh wat is dat verslavend, ik speur al naar het volgende project om te verfraaien!

life goes on

Het afgelopen jaar is er in huize Hoepzika veel gebeurd.

De man besloot dat een andere mevrouw leuker is dan ik,

en dus zit ik sinds juli in een echtscheiding verwikkeld.

Daar lijkt inmiddels wel een eind aan te komen,

maar voor dat de man weg is en ik aan mijn nieuwe leven kan beginnen,

is het wel 2016.

Het is veel wachten, en wachten en uitzingen,

mijn gevoelens niet wegstoppen, maar ze ook niet de overhand laten nemen.

Ik vind het maar ingewikkeld allemaal.

Een ding weet ik wel, en dat is dat ik er sterker uit kom dan ik er in ging.

Ik wil me er niet door laten neerslaan.

Ik probeer door te breien en haken mijn focus te verleggen,

en soms las ik een bakdag in, want van bakken wordt ik gewoon blij!

 Het bloggen heeft me ook altijd afleiding gegeven,

en het blijft steeds maar weer in mijn hoofd hangen.

Dus probeer ik een nieuwe start te maken,

in de hoop dat het me brengt wat ik denk dat het me kan brengen.

Ik heet mezelf weer welkom,

en ga verder waar ik gestopt ben, want hoe dan ook...

life goes on.

ramen zemen

Ondanks of dankzij de zon 

zie ik dat de ramen gezeemd moeten worden.

Op dit moment in mijn leven moeten er ramen gezeemd worden,

maar ik kom er niet echt toe.

Ik geniet wel even van de zon door die vieze ramen heen,

al weet ik dat ik die emmer en zeem snel op moet pakken.

Ken je dat gevoel dat je weet dat je moet en dat je je er vervolgens niet toe kunt zetten?

Daar ben ik nu.

De emmer en de zeem staan voor het grijpen,

maar ik kijk gewoon door het vuil heen...

een pril begin

Ik houd van de prille aanwijzingen dat het lente wordt,

zo voorzichtig en tegelijk vol kracht.

Ik probeer het vast te leggen met mijn camera,

maar mooie foto's maken is moeilijker dan ik dacht,

dus oefen ik nog even door,

het is een pril begin...

ordenen

Ik houd van ordenen.

Dat ruimt zo lekker op in mijn hoofd.

Nu ontdekte ik onlangs Marie Kondo (google maar even ;-))

en kijk ik weer met een frisse blik door mijn huis.

Ik ben altijd al goed in opruimen geweest, soms zelfs iets te...

maar nu ging ik toch nog maar weer eens door de boekenkast,

en deed een stapel boeken weg uit mijn studietijd,

die me werkelijk niets meer deden, en die ik al zo lang had staan.

Ik ruimde ook mijn stoffenvoorraad op:

een stapel voor vriendinnen, een lapje voor die, een stapel voor de kringloop.

En een stapel voor mezelf om eens iets mee te doen.

Ik heb al zo lang niet achter de naaimachine gezeten...

Ik naaide dus vanochtend in alle vroegte

een stapel theedoeken, en maakte van 1 grote handdoek twee keukendoeken,

omdat je er daar nooit genoeg van kunt hebben...

delicatessen

Ik houd van lijstjes.

Lijstjes om af te strepen, lijstjes om te onthouden.

Ik heb lijstjes voor de boodschappen, mijn wachtwoorden,

todo-lijstjes, leeslijstjes en een lijstje met films.

Op het lijstje met films die ik nog eens wil zien stond ook Delicatessen.

Gisteravond keek ik hem met manlief: een humorvolle zwarte komedie

over een slager, kannibalisme en de liefde.

Een film uit 1991 van dezelfde regisseur als de film Amélie.

Ik houd van de sfeer van deze films, vol met details,

met veel liefde voor de jaren vijftig, ook al speelt het verhaal in de toekomst.

Ik heb ervan genoten, al was de kwaliteit van de geleende dvd

niet om over naar huis te schrijven ;-)