anarchie

Ik weet niet hoe het met jullie herinneringen gesteld is, maar in de mijne was het vroeger in de winter koud en guur. Je kon schaatsen op de slootjes, of op z'n minst een sneeuwpop maken. Je had koude tenen en bevroren wangen.De tranen liepen je ogen uit al fietsend naar school, en je waande je een waar Michelinmannetje in je gewatteerde jas. Oftewel: Koning Winter was nog heer en meester in eigen land.

En natuurlijk was daar altijd vrouwtje Dooi die haar best deed om Koning Winter het land uit te drijven, maar dat lukte haar toch echt pas tegen maart, en dan vergaf je het hem, want dan was het ook wel weer tijd voor iets anders dan sneeuw en ijzel.

Nu is het januari, de tijd van Koning Winter, maar zien jullie hem nog? Voelen jullie hem nog? Hij is in december flink aan het werk geweest, we hebben sneeuwpoppen gemaakt, gesleed, zelfs geschaatst, we hebben ramen gekrabd en zout gestrooid. Het was winter, echt winter, en we genoten ervan. En nu? Koning Winter houdt het voor gezien, hij vindt dat zijn werk al gedaan is. Of is er iets anders aan de hand? Ik vindt dat het riekt naar anarchie! Vrouwtje Dooi neemt geen genoegen meer met haar ondergeschikte rol, het wegvegen van de sneeuw, het blazen van wat lentelucht. Nee, ze stoot Koning Winter van zijn troon, neemt het heft in eigen hand en laat ons een poepie ruiken. Winter? Ha! Ze zal eens laten weten wat zij onder winter verstaat, dat heet namelijk in haar vocabulaire: LENTE!

Tja, we hebben het er maar mee te doen, maar ik zou willen dat Koning Winter wat meer in de pap te brokkelen had. Laat hij eens met zijn staf zwaaien dat de vlokken uit de hemel schieten, laat hij eens goed kwaad worden dat de pegels aan de dakranden hangen. We hebben er maar zo kort van kunnen genieten, Koning Winter alstublieft, kom nog een keer terug?