Ik zeg het maar meteen, het was een nare week.
Het was de week van de introductie van de salicylaten,
van schaatsten in het park (heerlijk, na 20 jaar weer eens op de ijzers te staan),
maar ook de week van sneeuwballengevechten die niet goed afliepen,
en een telefoontje dat we bij de schooldirecteur werden ontboden.
En daar ging ik dan gisteren heen, met knikkende knieën.
Dat het geen leuk gesprek zou worden kon ik wel aanvoelen,
ik bereidde mij voor op:
in oplossingen denken en positief blijven...
Het mocht niet baten, nou ja, het kwam niet eens aan bod,
de boodschap was kort en duidelijk:
zoonlief kan niet langer op deze school blijven,
we moeten een plekje gaan zoeken in het speciaal onderwijs...
Het was de spreekwoordelijke klap met de hamer
die mij op dat moment ten deel viel,
en ik ben verdrietig, heel verdrietig...
De tranen komen in golven, en ik weet even niet meer goed waar ik het zoeken moet.
Het is de grootste angst die waarheid wordt,
en ondanks dat ik geloof dat iedereen, ook hij, zijn eigen pad moet volgen,
kan ik nu alleen maar denken:
dit is niet het pad dat ik voor hem in gedachten had...
die mij op dat moment ten deel viel,
en ik ben verdrietig, heel verdrietig...
De tranen komen in golven, en ik weet even niet meer goed waar ik het zoeken moet.
Het is de grootste angst die waarheid wordt,
en ondanks dat ik geloof dat iedereen, ook hij, zijn eigen pad moet volgen,
kan ik nu alleen maar denken:
dit is niet het pad dat ik voor hem in gedachten had...
Wie weet hoe goed het je zoon zal doen op een andere school ,wel begrip en ondersteuning te krijgen. En met een omweg komt hij gerust weer op het pad wat jij in gedachten had. Sterkte voor jullie!
BeantwoordenVerwijderenHij moet helemaal niet naar een speciale school als jij dat niet wil ! Hij kan misschien niet in zijn huidige school blijven, maar als jij denkt dat het voor hem beter is dat hij op een gewone school blijft, dan heb jij dat recht !
BeantwoordenVerwijderenEen nieuwe school mag hem alleen weigeren als :
- ze hem eerst ingeschreven hebben en een uitgebreid onderzoek hebben gedaan naar zijn noden en de mogelijkheden van de school
- en hij moét een inschrijvingsverslag hebben voor BO ( behalve voor type 8, dan mag hij nooit geweigerd worden in een gewone school om die reden )
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je er niet voor kan kiezen hem naar ene speciale school te doen hé.
Maar ik wilde je maar heel duidelijk zeggen dat je dat niet verplicht bent als je dat niet wil.
Stuur me geruist een PM als je meet info wit : ik ken daar namelijk wel wat van ( van regelgeving toch , niet van pedagogische zaken )
oeps, ik was te snel : jij woont in nederland en dan weet ik het niet... sorry....
BeantwoordenVerwijderenMisschien is het wel niet het pad dat je in gedachten had maar op het speciaal onderwijs zijn ze gespecialiseerd in kinderen die meer zorg nodig hebben. Je zult zien dat je zoon daar waarschijnlijk goed zijn weg kan vinden en dat je stiekem denkt "waarom hebben we dit niet eerder gedaan"
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte met de komende beslissingen!!
Idd, wellicht is het juist een hele goed keuze en zijn pad om te gaan. Ik heb ook al diverse mensen gehoord waarbij het voor het kind de juiste weg bleek te zijn, dat ze ineens opleefden omdat er wel voldoende (en de juiste) aandacht voor ze was.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn uberhaupt al verschillende methodes/types onderwijs in NL. Niet ieder kind is voor elke methode geschikt/ontvankelijk.
Neemt niet weg, dat ik mij kan voorstellen dat het voor jouzelf even een dobber is en een teleurstelling die je moet verwerken. Sterkte meis, en probeer positief te blijven. Ieder nadeel heeft z'n voordeel, probeer die te vinden....
De momenten waarop je als moeder heel diep adem moet halen en weer door moet gaan. Huil je tranen maar, en ik hoop dat er iemand is die je stevig vasthouden kan.
BeantwoordenVerwijderenEn over dat pad? Ik heb er alle vertrouwen in - zowel voor hem, als voor jullie. Misschien uiteindelijk een kleine geruststelling dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen.
Pfff wat een domper, juist nu jullie zo hard bezig zijn! Het zou zo zonde zijn als er andere manieren zijn om hem toch op zijn huidige school te laten blijven. Is er echt geen andere mogelijkheid? Speciaal onderwijs kan heel fijn zijn. Maar ook daar blijft het: kies een school (voor zover mogelijk) die bij jullie past, waar jullie je allemaal fijn voelen. Die zijn er echt.
BeantwoordenVerwijderenOh wat verdrietig! En wat koud en kil... krijg je enige hulp waar je het dan zoeken moet? Is er al RT geweest? Was er een handelingsplan?
BeantwoordenVerwijderenOp zich zou het voor je zoon alleen maar fijn zijn als hij een school vindt waar hij wel op zijn plek is. Wij hebben 2 jaar terug de overstap naar een andere onderwijsvorm gemaakt. TOM-onderwijs paste echt niet. Nu gewoon regulier basisonderwijs, kleine school met voldoende oog voor wat een kind nodig heeft. Niet altijd en we hebben als ouders veel werk te verrichten maar het gaat momenteel erg goed!
Ik bewandel overigens zelf 'het pad' ook liever over de kronkelige zijpaadjes dan dat ik strak rechtuit loop, dat wens ik ieder mens eigenlijk ook wel toe. Heel veel moois te zien en te beleven onderweg! :-)
Jeetje, wat bálen zeg...! De andere reagerende dames hebben al heel mooi verschillende kanten laten horen (die je vast zelf ook al door je hoofd hebt laten gaan), maar dat maakt het er NU, op dit moment, niet echt makkelijker op.
BeantwoordenVerwijderenIk krijg ineens zo'n beeld voor me van een route die je rijdt met de auto (en tom-tom = je hart). Ineens wordt de weg die je rijdt afgesloten. Wat doet de tom-tom dan? Route herberekenen... Dat kost altijd even tijd. Ik hoop dat jullie de tijd kunnen nemen om de route te herberekenen.
o wat vervelend dit te lezen. En ja je mag daar echt wel verdrietig over zijn. Je hebt zo je best gedaan om te doen wat je denkt dat het beste is voor je zoon. Iemand anders beslist dan maar even dat het anders moet. ik hoop dat het inderdaad straks allemaal op zn pootjes terecht komt op wat voor manier dan ook. succes
BeantwoordenVerwijderenHoi, terwijl ik je woorden lees lopen de rillingen over mijn rug en herbeleef ik de weg van onze zoon. Ook hij mocht niet meer blijven en zit nu dan ook al een tijdje op een sbo. En dat is zeker niet zonder slag of stoot gegaan. Tot bij mij ineens het kwartje viel in de zin van: hij zit nu op een school waar hij niet gewenst is wat voor gevoel moet hem dat geven om iedere dag in zo'n sfeer te verblijven, van mensen die je liever kwijt zijn dan rijk. Dat heeft ons toen wel de duw gegeven om een plek te zoeken waar hij wel gewenst was. Maar volg zeker je eigen pad. Laat je niet opjagen door de school of door de instanties. Jullie liefde voor je zoon zal hier alleen maar sterker van worden dat is iets wat ik zeker weet. Heel veel sterkte op het pad met al zijn hobbels en kronkels dat voor jullie ligt! Er wordt aan jullie gedacht! Groetjes, Mirjam
BeantwoordenVerwijderen