Vervelen

Spleen

Ik zit mij voor het vensterglas

onnoemelijk te vervelen.

Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.

Godfried Bomans

Soms, als ik mijn kinderen zich zo heerlijk zie vervelen, zou ik willen dat ik het ook nog kon. Lekker, zoals vroeger. Hangen op de bank, of op je kamer, niet wetende wat te doen, en ook niets willen doen. En dat was ook niet erg, want je had ook echt niets te doen, en dus kon je je ongegeneerd vervelen...

Nu is het leven zo gevuld, zo gevuld dat je er geen tijd meer over is om je te vervelen. Elke minuut wordt gevuld met nuttige of noodzakelijke dingen. En is er eens een momentje over, voor jezelf.... dan vul je ook dat met even lezen,

even tv kijken,

toch nog even stofzuigen,

of wandelen...

Maar wanneer doen we even niks? Wanneer vervelen we ons nog? We hebben er gewoon geen tijd meer voor... Is dat misschien een goed voornemen voor het nieuwe jaar, het hoeft niet meteen, het hoeft niet vaak. Maar laten ik me gewoon eens een keer ouderwets vervelen.....