vrijdag 21 juni 2013

ontmutst

Wie mij al langer volgt ziet de zoon steeds met een muts op.
Hij breidde hem in de derde klas,
zette hem op, en niet meer af...

De zoon was muts.

Hij kreeg toestemming van de directeur om de muts ook op school te dragen,
zonder muts voelde hij zich kaal, niet zichzelf.
Alleen als het hartje zomer was, en zijn hoofd steeds roder werd
onder die wollen muts, moest hij af van mij,
maar zodra het weer het toeliet, ging de muts weer op, en bleef op.
De muts lag op zijn nachtkastje, of hing aan de hoek van zijn bed,
ging op zodra hij 1 oog open deed, en ging pas weer af
na de nachtzoen van mama en het licht uit was.
Zijn haar zagen wij alleen onder de muts uitpiepend.
Anderhalf jaar geleden ontdekte ik een mega luizenplaag op zoons hoofd,
op oudjaarsavond, nadat hij na een hazenslaapje,
nog slaapdronken, en zonder muts, kwam polsen of het al vuurwerktijd was.
Vuurwerktijd? Meer luizenpluistijd.... op elke vierkante centimeter hoofd
zaten wel 10 luizen en/of neten... ik had ze niet gezien...
en voelde me een hele slechte moeder.
De rest van de kerstvakantie kamde en kamde ik alle luizen en neten  er uit,
en de muts moest in de vriezer om de luizen te doden.
Sindsdien deed ik elke dag even de muts omhoog, en spiekte in zijn haar,
gelukkig geen luis meer gezien.

Nu gaat zoonlief na de zomervakantie naar de middelbare school,
en daar is geen directeur die een muts door de vingers wil zien,
of bij voorbaat al een uitzondering wil maken.
Al maanden bereidden wij de zoon hierop voor,
en plots zei hij laatst dat hij zijn haar wilde knippen,
want het moest maar eens afgelopen zijn met de muts.
De volgende dag kregen wij bericht van de PCL dat zoonlief
naar de school mocht waar hij graag heen wilde,
maar met de mededeling dat de muts niet op kon blijven...
Alsof hij het aangevoeld had.

Ik wachtte met een kappersafspraak tot hij eraan toe zou zijn,
en deze week was het zo ver.
Hij ging zelf naar de kapper, vertelde hoe hij het hebben wilde, 
en liet de kapster net zo lang doorknippen tot hij tevreden was.

Sindsdien ligt de muts achteloos in de kamer,
en heb ik een ander kind,
dat een nieuwe levensfase tegemoet gaat,
zonder muts...




8 opmerkingen:

  1. Wat een stap, ik heb dit verhaal net met tranen in mijn ogen zitten lezen. Grote stoere vent! (en wat heerlijk dat het al die tijd op de lagere school kon)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad,stoer van hem!! en nu zien we pas echt hoe knap hij is...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een prachtig proces beschrijf je daar van je mooie zoon. Zonder muts, maar met gips.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig beschreven en prachtig dat je hem er naar toe liet groeien om afscheid te kunnen nemen van zijn muts! Een nieuwe fase! Wel leuk hoor dat hij zo lang een muts op had...ik ben erg fan van mutsen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig geschreven, het verhaal van een mama die zielsveel van haar zoon houdt.
    Wel leuk dat de directeur van de school nu de muts toeliet!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi zoals hij zichzelf kan en mag zijn, en chapeau voor de directeur...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi verhaal!
    Over een stoere jongen!!
    Hier in Noorwegen dragen de jongens ook vaak mutsen!
    Ik vind het leuk. Maar hij is nog knapper zonder!

    Veel liefs, Juliëtte

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je wil reageren! Ga vooral je gang, ik geniet ervan...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...