De nacht was lang en onrustig,
de ochtend alweer vroeg daar.
Bij het ontbijt praatten zoonlief en ik lang
over consequenties en moeten praten
ook al wil je er niet over nadenken.
Ik hoop dat er een kwartje gevallen is,
en dat hij veranderen wil,
want met willen moet het allemaal beginnen...
En toen lag er een lange dag voor ons,
met zijn drietjes,
want manlief is met grote dochter vijf dagen naar Ierland.
Zij vertrokken gisteravond, en ja
dat maakte de avond en nacht extra zwaar :-(
Gelukkig hadden wij nog een cadeaubon
(gekregen van mijn vader, dank je wel, pap!) van de dierentuin
en dus verzetten wij onze zinnen tussen de dieren!
Zoonlief maakte de meeste foto's:
De dag was rustig, gezellig en heerlijk,
al vloog het me allemaal weer naar de keel toen ik thuis kwam.
Ik probeer de positieve kanten van de zaak te zien,
maar moet er vreselijk veel moeite voor doen...
Het lijkt me ontzettend moeilijk om zoveel zorgen om je kind te hebben en niet te weten waar het eindigt.
BeantwoordenVerwijderenDus ik wil je veel sterkte wensen.
Goed dat jullie er vandaag toch een fijne dag van hebben gemaakt.
En de foto's zijn heel mooi.
Slim om er even uit te gaan. Dat haalt je even uit je eigen situatie en die van je zoon. Kun je allebei even ademhalen. En zorg delen is altijd beter dan in je eentje te moeten dragen. Ik hoop dat de rest van de week meevalt!
BeantwoordenVerwijderen